Saçlarım tutuştu önce,

Gözlerim yandı kavruldu.

Bir avuç kül oluverdim,

Külüm havaya savruldu. 

Benim sizden kendim için

Hiçbir şey istediğim yok.

Şeker bile yiyemez ki

Kâğıt gibi yanan çocuk`. 

Çalıyorum kapınızı,

Teyze, amca, bir imza ver.

Çocuklar öldürülmesin

Şeker de yiyebilsinler.

Nazım Hikmet Ran 

Çocuklar!

Bizim ÇOCUKLARIMIZ…

Çaresizliğin ve seçeneksizliğin en acı sonucunu yaşadık hep birlikte 29 Kasım 2016 akşamı Adana` nın Aladağ İlçesi` deki Kız Öğrenci Yurdu olarak kullanılan binada meydana gelen faciayla. Anne ve babalarının üzerine titrediği, gözünden sakındığı 11 yavrumuz yanarak can verdi.

Okusun diye, eğitim önemli diye çoğundan ayrı kalmayı, uzak yaşamayı göze alan 11 aile daha gecenin karanlığına acı haberle uyandı.

Yanan bedenler değil, yüreğimiz, umudumuz ve geleceğimizdi dün gece.

Eğitim ve öğrenim hakkı, yaşam hakkı, sağlıklı bir çevrede yaşamak hakkı kamusal denetim sağlanarak güvence altına alınmıştı Anayasa ile oysa.

Yaşanan bu acının unutulmaması, sorumluların bir an önce bulunup adalete teslim edilmesi ama daha da önemlisi bir kez daha benzer acıların yaşanmaması için önlem alınmasını istiyoruz.

Aladağ‘da yaşamını yitiren çocuklarımıza rahmet, ailelerine başsağlığı diliyor, artık yeter diyoruz.

Çevre Mühendisleri Odası 

Yönetim Kurulu